Ενα χαρούμενο κέικ

Το κεκάκι αυτό μου θυμίζει τους γιους μου μικρούς. Όποτε γινόταν παζάρι στο σχολείο τους, και πουλούσαν διάφορα μικροπραγματάκια (μαζί και μεζεδάκια διάφορα) προκειμένου να συγκεντρώσουν κάποιο ποσό για μια «καλή πράξη», έπρεπε απαραιτήτως να φτιάξω αυτό το κέικ, το οποίο γινόταν ανάρπαστο από παιδάκια, αλλά και από δασκάλους.Στην γεύση δεν είχε τίποτα διαφορετικό από ένα συνηθισμένο κέικ. Τους ενθουσίαζαν όμως τα χρώματα και το «ντεκόρ», που κάθε φορά φρόντιζα να αλλάζω.Το κεκάκι αυτό με έβγαζε «ασπροπρόσωπη» και σε διάφορες γιορτούλες, γενέθλια κ.λ.π ή όποτε οι γιοι μου μάζευαν την «πιτσιρι