Η απλή «πιρουνάτη» πατατοσαλάτα μου

Η οφτή πατάτα δεν θέλει πολλά… Αλάτι, λάδι καλό, και λίγο λεμόνι ή ξίδι. Μη σας πω ότι και με σκέτο αλάτι είναι τέλεια αν είναι καλής ποιότητας και η πατάτα και το αλάτι. Εκείνη την ώρα που βγαίνει από τη χόβολη, να τη σπάζεις με τη γροθιά, να την αλατίζεις στα γρήγορα και να την απολαμβάνεις με την φλούδα συνοδεύοντάς την με μια ρακή! Ποίημα γευστικό. Η πατατοσαλάτα της σημερινής ανάρτησης είχε ως βάση οφτές πατάτες όπως προανέφερα, αλλά η μετεξέλιξη των πάντων έφερε την συνταγή που παρουσιάζεται εδώ σήμερα. Ευχής έργον θα ήταν να είχαμε στη διάθεσή μας οφτές πατάτες και μάλιστα εκείνες τις νόστιμες πατάτες της μνήμης μας. Επειδή όμως αυτό δεν είναι συχνά εφικτό, η «πρώτη ύλη» εδώ βράζεται και εμπλουτίζεται με λίγα υλικά ακόμη, ως αντίβαρο εκείνης της αξέχαστης γεύσης…