Καλαμποκόψωμο του αμερικανικού Νότου

Οι κατακίτρινοι καρποί με τη καφετιά φουντίτσα στο κεφάλι που ξεπρόβαλαν μέσα από το πράσινο ρούχο τους απλώνονταν ως εκεί που έφτανε το μάτι! Λες κι ο ήλιος είχε ξαπλώσει για τα καλά πάνω στου πράσινους μίσχους. Τα δυό παιδιά άνοιγαν δρόμο με τα χέρια τους ανάμεσα στα φυτά που έφταναν αρκετά πάνω από τα κεφαλάκια τους. Ήθελαν να φτάσουν γρήγορα! Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα!! Μερικά μέτρα ακόμα κι ύστερα το ...ξέφωτο! Τα φυτά αργολικνίζονταν στο αεράκι, οι φουντωτοί καρποί έλειπαν και κάπου στο βάθος ακούγονταν κουβέντες! Δεν καταλάβαιναν καλά τί έλεγαν οι φωνές  αλλά σηκώνοντας το κεφάλι είδαν τον καπνό της γνωστής γκρίζας καμινάδας ενώ σιγά σιγά τα ρουθούνια τους γέμιζαν ...μοσχοβολιά! Άρχισαν να τρέχουν με την ανυπομονησία να ξεχειλίζει και το στομάχι να γουργουρίζει, ώσπου... αντίκρισαν την μισάνοιχτη πόρτα που τους καλωσόριζε!...